1 ივლისი - ინტერნეტზე ჩამოკიდებულების დღე

ალბათ, ყველას გახსოვთ შარშანდელი 1 ივლისი, როცა ჟურნალმა მკითხველებთან ერთად ინტერნეტდამოკიდებუ- ლებას შეუტია აქციით, რომელსაც მოვლენების განვითარების შესაბამისად, ორიდან ერთი ფინალი შეიძლება ჰქონოდა: ან ინტერნეტზე დამოკიდებულების, ან ინტერნეტისგან დამოუკიდებლობის დონის განსაზღვრა. რადგან ორივე შემთხვევა გათვალისწინებული იყო, შეიძლება ითქვას, რომ აქციამ წარმატებით ჩაიარა და აქციის მონაწილეთა სიმცირის შესაბამისად, 1 ივლისი გამოცხადდა ინტერნეტზე დამოკიდებულების დღედ, ვინაიდან შოკოლადებითაც კი ვერ გამოვიტყუეთ მკითხველთა უდიდესი ნაწილი ინტერნეტს მიღმა, პუშკინის სკვერში.

მას მერე ბევრმა წყალმა ჩაიარა, თუმცა ამის ასე დატოვებას არ ვაპირებდით. ბოლო ერთი თვე მაინც ვემზადებოდით ცხოვრების ამ მავნე ჩვევაზე, ინტერნეტდამოკიდებულე-ბაზე, რევანშის ასაღებად. თუმცა, მანამდე ჩვენი ერთგული მკითხველის დაჟინებული თხოვნით ვცადეთ გაგვეახლებინა საბავშვო ნახატების კონკურსი და, თუ ჩვენს ფეისბუქის გვერდსაც სტუმრობთ ხოლმე, შეამჩნევდით სარეკლამო ფერად ბანერს, რომელიც პატარებს კონკურსში მონაწილეობის მიღებისკენ მოუწოდებდა. როგორც ჩანს, პატარებმა ნახატების ხატვას ინტერნეტში სათამაშოდ ძრომიალი არჩიეს და კონკურსიც ვერ შედგა.

რედაქტორის ხე (ბაობაბი)

შვეციური არდადეგები

პარასკევი საღამოა და არ მინდა ვორნები და ბანები ჩამოვარიგო-ო? ჰოდა, მეც ვისარგებლებ ამ შესანიშნავი საღამოთი და... დაგიბრუნდებით. დავბრუნდები იმ  იმედით, რომ მკაცრად არ განმსჯით ამდენხნიანი შესვენების გამო, ჩემი შვეციური არდადეგებისთვის. რატომ შვეცია და არა შვედეთი? ეს დილემა 1995 წლიდან მოყოლებული აწუხებს საზოგადოებას, იმათ, ვინც უყურა ფილმს „შვეციის პრინცი იმერეთიდან“.

მე არც პრინცი ვარ და არც იმერელი, მით უმეტეს, არც პოლიტიკოსი, მაგრამ ხანდახან მეც კაი მამაძაღლი ვარ, ვაფრენ ხოლმე. სწორედ პოლიტიკაა, რომ მომწყვიტა ჟურნალისტურ საქმიანობას და არდადეგები გამიგრძელა. პოლიტიკაა, მთელ ჟურნალზე რომ აირეკლა რუბრიკის, „საძულველი პროფესიის ადამიანის“ გარდა, რიგით უწევდა მაგას „პოლიტიკოსობა“. მიუხედავად ამისა, ჟურნალმა შეძლო გარდატეხა შეეტანა ქართულ ჟურნალისტიკურ სივრცეში და პირველ ანაგლიფურ-სამგანზომილებიან ჟურნალად მოევლინა ქვეყანას.

ანაგლიფურ ჟურნალს, შესაბამისი სათვალეც სჭირდება, მაგრამ მაგაზეც ვიზრუნეთ. სპეციალურად ამობეჭდილ ჟურნალებს მოჰყვება შესაბამისი სათვალე, ხოლო ელექტრო ვერსიაში ხელმარჯვე ოსტატი გასწავლით, როგორ დაამზადოთ 3D სათვალე კუსტარულად. მიღწეულზე შეჩერებას არ ვაპირებთ და წინასწარ გეტყვით, რომ მომდევო ნომრის ყდა არამარტო ანაგლიფური, არამედ აკრობატულიც იქნება, რომელსაც სანამ არ ნახავთ, წერილობით ვერ აგიხსნით.

NDAI-ს სოციალური გამოკითხვა მუსიკალურ სამყაროში

მოგეხსენებათ, მუსიკა ადამიანის სულიერი საზრდოა. ამ ბოლოს საქართველოში ბევრი შადრევანი, გამჭვივალე შენობა და კრეატიული ძეგლი აშენდა, ასევე გზებიც დაიგო და, უამრავ ტურისტთან ერთად, ბევრი მომღერალიც სტუმრობს: თანამედროვე თუ დრომოჭმული, პოპისა თუ ჯაზის წარმომადგენელი. თითქოს ყველაფერი რიგზეა, მაგრამ ინტერნეტ სივრცეში მუსირებს აზრი, რომ  მუსიკოსების ჩამოყვანას მოქალაქეებს არ უთანხმებენ. „მართლა შოკოლადი“ დაინტერესდა მოქალაქეების გემოვნებით და იმით, თუ ვისი ხილვა სურთ სხვადასხვა თაობის წარმომადგენლებს და შეძლებისდაგვარად, თავის თავზე აეღო ყველაზე პოპულარული მომღერლის ჩამოყვანის ორგანიზება. ამ მიზნით, ჩვენმა კორესპონდენტმა ნოდარ დაფიქრებულმა, რომელიც ამავდროულად NDAI-ს (ნოდარ დაფიქრებულის ასოციაციაი) პრეზიდენტია, ქუჩაში სოციალური გამოკითხვა ჩაატარა. კითხვა შემდეგნაირად ჟღერდა: ხვალ რომ კონცერტი იყოს, რომელი მომღერლის ან ჯგუფის ნახვას ისურვებდით?

გამოკითხვის დღეც სწორად იქნა შერჩეული - უამრავი ადამიანი იყო ქუჩაში და ნოდარს ბევრი სიარული არ დასჭირვებია.

უხილავი ბავშვების შოკოლადის არმია

მოგეხსენებათ, ინფორმაცია სწრაფად ვრცელდება, მაგრამ დღეს ინფორმაცია იმაზე უფრო სწრაფად ვრცელდება, ვიდრე მაშინ, ინტერნეტი რომ არ იყო. დიდი ფიქრი არ დაგვჭირდება იმისათვის, რომ ინფორმაციის ეს თვისება შეიძლება სასარგებლოდაც გამოვიყენოთ და საკუთარი თავი გავიპოპულარულოთ. ჰოდა, გადავწყვიტე, მომეძია გზები და  საშუალებები, რითაც ჩვენს ჟურნალს ცნობილს გავხდიდი.  ერთ მშვენიერ დღეს ინტერნეტში ხეტიალისას ვიდეოს გადავაწყდი, რომელიც მომიწოდებდა, გამევრცელებინა და ცნობილი გამეხადა მაქსიმალურად. რადგან ეს ჩემს გეგმებში არ შედიოდა, არც ვუყურე და არც გავავრცელე, ისე გავაგრძელე საქმიანობა. მაგრამ ვიდეო „არ მომეშვა“ და ახლა სხვა საიტიდან შემომძახა: შეჩერდი 30 წუთით და უყურე ვიდეოს! ჩვენ უნდა გავხადოთ Joseph Kony ცნობილი, რომ ათასობით ბავშვის სიცოცხლე და მომავალი გადავარჩინოთ!

ჯანდაბა! ვინ არის კონი? რატომ უნდა იყოს ცნობილი ის და არა მე? - ეს კითხვები ბუნებრივად გამიჩნდა, რადგან, რამდენადაც გვინდა ვიყოთ ცნობილები, იმდენად ვერ ვიტანთ ჩვენზე ცნობილ ადამიანებს. ვინაიდან ცნობილად ყოფნის სურვილი მაინცდამაინც არ მკლავს, შოკოლადისფერი ბინდი არ გადამკვრია გონებაზე და საღი აზრით დავიწყე ჟურნალისტური გამოძიება კონიზე და უხილავ ბავშვებზე.

წვიმად გადაქცეული და ჩვენთან გამოქცეული დედამთილი

ჩემი რძალი ფორუმელი აღმოჩნდა...

გასულ კვირას რედაქციაში სანდომიანი იერის ქალი გვესტუმრა. ქალბატონი 57  წლის ცუცად გაგვეცნო. ქალბატონი ცუცა დამსახურებული პედაგოგია. ბევრი სასახელო მამულიშვილი აღუზრდია და სემესტრის ბოლოსაც ყოველთვის ის იცინოდა ხოლმე.

მას სურდა თავისი ტრაგიკული ისტორია ჩვენი ჟურნალის მკითხველისთვის მოეთხრო და ჩვენც საშუალება მივეცით მისი ტკივილი თქვენამდე მოეტანა.

ცუცა:  25 წლიდან სკოლაში ვმუშაობ, 30-ის ვიყავი, როცა რეზიკო გავიცანი. მუცელში პეპლები ამიფარფატდა და პირველ დღესვე მივეცი უფლება ხელკავი გამოედო.  ასე გამოდება-გამოდებით მისი გავხდი და მალე თემურიკო შეგვეძინა.

ვანებივრებდით. ყველანაირად ვცდილობდით სასახელო ვაჟკაცად გაგვეზარდა. უნივერსიტეტშიც მოვაწყვეთ და ჩვენი ცხოვრება აპრილის ცაზე გამოჩენილ ცისარტყელას გავდა. თემურიკოც 25 წლამდე კალთიდან არ გვშორდებოდა, მაგრამ მალე ჩვენ ცხოვრებაში საშინელი უბედურება მოხდა.

სკანდალური შოუს მორიდებული წამყვანი

ჩვენს ყოველდღიურობაში ინტერნეტს უფრო დიდი ადგილი უჭირავს, ვიდრე ტელევიზიას, მაგრამ ტექნოლოგიები დღეს ტელევიზიას საშუალებას აძლევს, რომ ინტერნეტშიც შემოიჭრას და ასე დაუკითხავად შემოგვიძვრეს მონიტორებში. ბატონ კოტე ყუბანეიშვილის შეხედულებას ბევრი კი ეთანხმება, მაგრამ ჩვენმა ჟურნალმა მაინც გადაწყვიტა, რომელიმე ყურებადი გადაცემის წამყვანისთვის პირადად ეკითხა: „რატომ შვებით მასე“? ბევრი რომ არ გვეფიქრა, "მართლა შოკოლადი" ყველაზე სკანდალური შოუს "100 °C"-ის წამყვანს, ნოდარ მელაძეს შეხვდა და მოდელირებულად ესაუბრა.

მართლა შოკოლადი (შემდეგში დი):  - პირველყოვლისა, მოგესალმები და მადლობას გიხდი დრო რომ გამონახეთ...

ნოდარ მელაძე (შემდეგში ნო): - არაფრის, როგორ გეკადრებათ. დიდი იმედი მაქვს, რომ ეს ინტერვიუ სკანდალური გამოვა! (იცინის)

დი: - ვნახოთ... ნოდარ, შენ ხარ ყველაზე სკანდალური შოუს "100 °C"-ის წამყვანი, რამ განაპირობა ამ შოუს არსებობა?