უხილავი ბავშვების შოკოლადის არმია

მოგეხსენებათ, ინფორმაცია სწრაფად ვრცელდება, მაგრამ დღეს ინფორმაცია იმაზე უფრო სწრაფად ვრცელდება, ვიდრე მაშინ, ინტერნეტი რომ არ იყო. დიდი ფიქრი არ დაგვჭირდება იმისათვის, რომ ინფორმაციის ეს თვისება შეიძლება სასარგებლოდაც გამოვიყენოთ და საკუთარი თავი გავიპოპულარულოთ. ჰოდა, გადავწყვიტე, მომეძია გზები და  საშუალებები, რითაც ჩვენს ჟურნალს ცნობილს გავხდიდი.  ერთ მშვენიერ დღეს ინტერნეტში ხეტიალისას ვიდეოს გადავაწყდი, რომელიც მომიწოდებდა, გამევრცელებინა და ცნობილი გამეხადა მაქსიმალურად. რადგან ეს ჩემს გეგმებში არ შედიოდა, არც ვუყურე და არც გავავრცელე, ისე გავაგრძელე საქმიანობა. მაგრამ ვიდეო „არ მომეშვა“ და ახლა სხვა საიტიდან შემომძახა: შეჩერდი 30 წუთით და უყურე ვიდეოს! ჩვენ უნდა გავხადოთ Joseph Kony ცნობილი, რომ ათასობით ბავშვის სიცოცხლე და მომავალი გადავარჩინოთ!

ჯანდაბა! ვინ არის კონი? რატომ უნდა იყოს ცნობილი ის და არა მე? - ეს კითხვები ბუნებრივად გამიჩნდა, რადგან, რამდენადაც გვინდა ვიყოთ ცნობილები, იმდენად ვერ ვიტანთ ჩვენზე ცნობილ ადამიანებს. ვინაიდან ცნობილად ყოფნის სურვილი მაინცდამაინც არ მკლავს, შოკოლადისფერი ბინდი არ გადამკვრია გონებაზე და საღი აზრით დავიწყე ჟურნალისტური გამოძიება კონიზე და უხილავ ბავშვებზე.

ჯოზეფ რაო კონი (Joseph Rao Kony) 1961 წლის სექტებმერ-ოქტომბერში დაბადებულა უგანდის ჩრდილოეთ რაიონში, სოფელ ოდეკში. მისი მშობლები, მამა ლუიზი ობოლი და დედა ნორა, ფერმერები იყვნენ. პატარა რაოს კარგი ურთიერთობა ჰქონდა ძმასთან, მაგრამ კონფლიქტების დროს ხშირად ფიზიკურად უსწორდებოდნენ ერთმანეთს. დასაშოშმინებლად მშობლებმა ის ერთ-ერთ კათოლიკურ ეკლესიაში სტიქაროსნად მიაბარეს, მაგრამ იმდენად ცელქი იყო, დაახლოებით 15 წლის ასაკში იგი ეკლესიიდანაც გამოაგდეს და სკოლიდანაც. მისი უფროსი ძმა, ჯემი ბრაუ, სოფლის ექიმი იყო და მოზარდი ძმა თანაშემწედ აიყვანა. ძმის უდროო სიკვდილის შემდეგ რაომ ექიმობაზე ხელი აიღო და ცოლების მოყვანა დაიწყო...

ალბათ გაგეცინათ, მაგრამ ასე არ არის. რაო კონის 2007 წლისთვის უკვე 88 ცოლი და 42 შვილი ჰყავდა, ამდენ ქორწილს მოსწრება ხომ უნდოდა? ჩემი უხეში დაანგარიშებით, წელიწადში ორი ცოლი უნდა მოეყვანა, რომ გეგმა შეესრულებინა. ისე, რად უნდოდა ამდენი ცოლი? ალბათ, დაჯდება ხოლმე, ცოლებს გაჰყოფს გუნდებად (8 გუნდი გამოდის), ატარებს ჩემპიონატს ფეხბურთში და გამარჯვებულ გუნდს შოკოლადის თასს გადასცემს, ბავშვის სახით...

შეიძლება ცოტა ვაჭარბებ... კონის ჩემპიონატებისთვის არ ეცალა. მან დააფუძნა ჯგუფი სახელად „გაერთიანებული წმიდა ხსნის არმია“, რომელიც იღწვოდა უგანდის თეოკრატიულ სახელმწიფოდ ქცევისათვის. თავიდან ამერიკოსები, რომლებიც ქვეყნის განვითარებას თვალყურს ადევნებდნენ,  ყურადღებას არ აქცევდნენ ამ გაერთიანებას, მაგრამ როცა 1988 წლისთვის უკვე სერიოზულ ძალად ჩამოყალიბდნენ, ამერიკოსებმა „უგანდის სახალხო დემოკრატიულ არმიასთან“ ხელშეკრულება გააფორმეს მათ წინააღმდეგ. ამის გამო, „სახალხო დემოკრატიული არმიის“ წევრებმა დატოვეს არმია და „გაერთიანებული წმინდა ხსნის არმიას“ შეუერთდნენ. ასე დაიწყო აჯანყება, რომლის ჩახშობის შედეგად კონიმ ბევრი თანამებრძოლი დაჰკარგა.

მან დანაკლისის შევსება ბავშვებით დაიწყო და დაჯგუფებასაც „უფლის წინააღმდეგობის არმია“ (უწა) უწოდა. ბავშვების წასაყვანად ხშირად მშობლებისა და მეზობლების მოკვლაც უწევდა, რის გამოც 2005 წელს იგი საერთაშორისო ტერორისტად შერაცხეს და მასზე ნადირობა გამოაცხადეს. როი კონის, რომელიც 10 მცნებას პირუთვნელად იცავდა,  ეწყინა და საქვეყნოდ განაცხადა: „ეს რა ცუდია? ეს არ არის ადამიანის უფლებების დარღვევა. ეს მცნებები არ მოუგონია ჯოზეფს. ეს მცნებები არ მოუგონია უწას. ეს მცნებები ღმერთმა დაგვიტოვა!“

როგორც გავარკვიეთ, კონი ყოფილა აფრიკის ერთ-ერთი ქვეყნის მოღვაწე, რომელიც თავისი ქვეყნისთვის რაღაცას ცდილობს. ახლაც მეცინება ფოტომონტაჟზე, რომელიც ინტერნეტში გავრცელდა, თუ რა რეაქცია ექნებოდა კონის, როცა პოპულარულს გახდიდნენ მსოფლიოში და  ერთ მშვენიერ დღეს ფეისბუქში შევიდოდა. ეს შორეული მომავლის საქმე არ არის (თუ ფეისბუქი აქვს, ეცოდინება უკვე), რადგან კონის შესახებ უკვე ბევრმა იცის. ეს ყველაფერი ჯეისონ რასელის დამსახურებაა.

ჯეისონ რასელი (Jason Russell) 1978 წელს არის დაბადებული. ცხოვრობს სან დიეგოში, კალიფორნიის შტატში. 2004 წელს დაქორწინდა დანიკა ჯონსზე და დღესდღეობით ორი შვილი ჰყავთ. იგი რეჟისორია და რამდენიმე ფილმის ავტორიც. მისი ფილმები ისეთ ზოგადსაკაცობრიო თემებს ეხება, როგორებიცაა შიდსი, თავისუფლება და ადამიანების გადარჩენა. ეს ალბათ,  მისმა რწმენამ განაპირობა, იგი ევანგელისტია.  2012 წელს, გაიგო რა, ამერიკის არმიას სერიოზული წინააღმდეგობა შეხვდა ადგილობრივი სამხედრო შენაერთისგან, რომლის ძირითადი წევრებიც შოკოლადისფერი ბავშვები არიანო, გადაწყვიტა, დახმარებოდა საკუთარ ქვეყანას და სწორედ მან გადაიღო ფილმი „უხილავი ბავშვები  - კონი 2012“ და გაავრცელა მთელს მსოფლიოში. ეს ფილმი დღემდე 86 მილიონ 800 ათასმა ადამიანმა ნახა.
 

ფილმში ლაპარაკია იმაზე, თუ რა საშინელ პირობებში ჰყავს კონის ბავშვები და მიზნად ისახავს ფონდის შექმნას, რათა ამერიკელმა ჯარისკაცებმა არ შეწყვიტონ კონის შეპყრობის ან ლიკვიდაციის ოპერაცია და ბოლომდე მიიყვანონ საქმე. ცხადია, ამ კეთილშობილურ იდეას, რაც 30 000-მდე ბავშვის გადარჩენას ითვალისწინებდა, გამოუჩნდნენ მოწინააღმდეგეები და ჩვენი ჯეისონი მკაცრად გააკრიტიკეს ინტერნეტშივე გავრცელებული ანტი ვიდეოებით. კრიტიკამ ცუდად იმოქმედა მის ფსიქიკაზე და 2012 წლის 15 მარტს გავრცელდა ცნობა, რომ ჯეისონ რასელიშემჩნეული  იქნა ქუჩაში ვანდალიზმის გამოვლინების, შიშველი სერინობისა და მასტურბაციის დროს. იგი არ დაუპატიმრებიათ, პირდაპირ საავადმყოფოში გადაიყვანეს, სადაც თავს მისი ცოლი ევლება და ინტერვიუში აღნიშნავს, რომ: „მის მიერ გადაღებული ფილმის გამო ბევრი ფსიქოლოგიური შეტევა განახორციელეს როგორც ფილმზე, ასევე პირადად ჯეისონის პიროვნებაზე, რის გამოც მას რეაქტიული ფსიქოზი განუვითარდა“.

ჟურნალ „მართლა შოკოლადს“ უნდოდა ჯეისონისგან ინტერვიუ აეღო, მაგრამ ექიმებმა, სიმშვიდე სჭირდებაო და პალატაში არ შეგვიშვეს. ამიტომ, ჩვენც პიტერ პენს მივმართეთ.

შოკო: -ბატონო პიტერ, მოგეხსენებათ დღეს დიდი კამპანიაა გაჩაღებული ბავშვების არმიაში მსახურების გარშემო. რას იტყვით ამაზე? თქვენც ხომ გყავთ ბავშვების არმია?

პიტერ პენი: -ჰეჰ, ჯერ ერთი, ბავშვი ვარ და ბატონობით ნუ მომმართავ, მეცინება! მეორეც, მე მყავდა ბავშვების არმია, სანამ მაგრობა იყო. ახლა გაიზარდნენ და ჩემი არმიის ყველა წევრი ვენდის, ჯონთან და მაიკლთან ერთად უნივერსიტეტებში სწავლობენ.

შოკო: -როგორ ფიქრობ, ბავშვების ბრძოლაში გამოყენება დასაშვებია? ბავშვთა უფლებები არ ირღვევა ამით?

პიტერ პენი: -ჰაჰ! კაპიტან კაუჭას წინააღმდეგ ბრძოლაში გომბეშოების გამოყენებაც დასაშვებია!  ჩემი უფლებები მაშინ არ ირღვევა, როცა სათამაშოების ყველა მაღაზია იკეტება ხოლმე ღამე?

შოკო: -შენ რას იღონებდი აფრიკელი ბავშვების გადასარჩენად?

პიტერ პენი: -უჰ, ნევერლანდიის გარეთ იშვიათად გავდივარ, ისედაც პრობლემები მაქვს აქ და ვაგვარებ. აი, აფრიკაში იმ შემთხვევაში წავიდოდი, განძის რუკა თუ მექნებოდა, უჰუჰუუუ.

შოკო: - პიტერ, შენი აზრით რა ხდება რეალობაში?

პიტერ პენი: -როგორც ვხედავ, არის ასეთი სიტუაცია: აფრიკის რომელიღაც ქვეყანაში ბავშვებთან ერთად იბრძვის ხალხი უცხო ქვეყნის წინააღმდეგ, რომლის მოქალაქეც ამ ხალხის მეთაურის განადგურებისკენ მოუწოდებს დანარჩენ მსოფლიოს, თვითონ კი კრიტიკას ისევე ვერ უძლებს, როგორც კაპიტანი კაუჭა.

   მედია ძლიერი და მოქნილი იარაღია, შეუძლია კონკრეტული ფაქტი ისე მოგაწოდოს, როგორც უნდა. მე, როგორც ჟურნალისტი, ახლა ჩასაფრებული ვარ ამ ფურცლისა თუ ეკრანის მიღმა და თქვენს შუბლზე წვრილ წითელ წერტილს განათებთ. სანამ ამ სტატიას წაიკითხავდით, შემეძლო ნებისმიერი კალიბრისა და სახეობის იარაღი ამომერჩია, ანუ ისეთნაირად მომეწოდებინა ინფორმაცია, როგორც მე მინდოდა, მაგრამ არ ვქენი. დავხატე ფართოპლანიანი სურათი, ისეთი როგორც არის და არანაირ დასკვნას არ დავწერ, მკითხველო, მოვლენების შეფასება თქვენთვის მომინდვია.

Sh@ko